In memoriam Marlene
Op 11 februari kregen wij het bericht dat Marlene Darimont, jarenlang één van de harde werkers in Wanakkam, overleden is. De leegte die Marlene voor velen achterlaat is moeilijk met woorden te vullen.
Maar sterker dan het verlies zijn de herinneringen, want elk afscheid is de geboorte van een herinnering.
15 jaar lang is Marlene diegene geweest die dit infoboekje vorm en inhoud heeft gegeven. Marlene was door haar huwelijk met Michel ( Mich) familie geworden van Roger Croegaert – de stichter van Wanakkam –
Nonkel Roche zoals zij hem steevast noemde was haar grote voorbeeld en drijfkracht.
Nog voor zij in 2002 bij Wanakkam kwam, was zij samen met enkele familieleden bij de “Leutelingen “bezig met het organiseren van allerlei activiteiten waarvan de opbrengst naar Georges Zwijzen ( de boezemvriend van nonkel Roche ) in India ging. Samen met Mich hebben zij 2 Indische kinderen geadopteerd, Chandra en Nalini.
Toen Marlene in 2002 bij Wanakkam kwam was zij de drijvende kracht achter zovele activiteiten om geld in te zamelen voor de armsten in India. Maar vooral haar prachtige emotionele getuigenissen over haar bezoeken in India hebben op velen een diepe indruk gemaakt.
Zij kon en wou de erbarmelijke levensomstandigheden van velen in India niet begrijpen en loslaten.
Ze was lid van de Projectenwerkgroep binnen Wanakkam, lid van de Gros in Schilde, bezielster van vele avonden over India en Wanakkam. Negen jaar op rij heeft zij samen met Mich en haar kinderen in Schilde een prachtig succesvol Indisch etentje georganiseerd.
Gaston, die samen met haar de vele lange verplaatsingen vanuit Antwerpen naar Brussel en omstreken maakte voor onze Wanakkam vergaderingen en activiteiten, getuigde meermaals dat het voor haar stilaan zeer zwaar werd. Toen het in 2017 echt niet meer kon heeft zij afscheid genomen van het Wanakkam team, maar is Wanakkam en India blijven helpen echt tot het allerlaatste moment.
Meer dan 15 jaar lang heeft zij – meestal in stilte – de kanker die haar lichaam aftakelde weerstaan. Met een onvoorstelbare wilskracht, ondanks de vele ongemakken en pijnen heeft zij in Wanakkam al die jaren het beste van zichzelf gegeven voor anderen.
Marlene, we zijn ontzettend dankbaar dat we jou mochten kennen en met jou mee op stap mochten gaan. We gaan je missen, maar …
Het is beter iets moois te moeten verliezen, dan het nooit gehad te hebben.
Rosette, Wiske L, Roger R, Martine, Roger M, Guido, Leen, Miriam, Joke, Wiske V, Jos .
Voorwoord Info Maart
Lieve mensen,
En toch wordt het Pasen ..… maar de lente weet het nog niet .
De natuur is onrustig, alsof ze ons iets wil vertellen. De straten zijn leeg, jongeren studeren online, pubers vervelen zich, ouders weten niet wat te doen . Operaties en onderzoeken worden uitgesteld … Iedereen weet het…
Maar de lente weet het nog niet, want daar zijn de eerste mooie lentedagen, de eerste zwaluwen keren terug .
Elkaar omhelzen, kussen of een hand geven is ineens een bedreiging. Allerlei leuke dingen gaan niet meer door, en niemand weet wanneer het weer kan. De dagen zien er allemaal hetzelfde uit, de weken duren ineens veel langer. Iedereen weet wat er gebeurt.
Maar de lente weet het nog niet … de vogels beginnen aan hun nest . De Magnolia staat in knop.
En dan … Mensen krijgen oog voor eenzaamheid en verzinnen dingen om er iets aan te doen. Mensen die elkaar niet kennen beginnen met elkaar te praten. Gepensioneerd zorgpersoneel biedt zich spontaan aan om te helpen. Vele vrijwilligers willen iets doen. Iedereen klapt dankbaar in de handen voor dokters en verpleegkundigen. De overheid steunt bedrijven zodat ze niet failliet zouden gaan. De wereld wordt vertraagd terwijl het toch geen vakantie is . Het is het jaar waarin we met zijn allen in de geschiedenisboeken zullen komen… Iedereen weet het.
Maar de lente weet het nog niet … Het wordt steeds warmer, steeds meer vogels. De bomen lopen uit, paasbloemen verrijzen…
En dan komt het moment van bevrijding. Vaccins helpen ons over de ziekte heen. Duizenden vrijwilligers helpen waar het kan. Iedereen gaat weer de straat op zonder maskers en handschoenen, de wereld wordt weer mooier en liefdevoller. We kunnen weer ademen.
En dan wordt het Pasen en zomer …ondanks alles, ondanks het virus, ondanks de angst, ondanks de dood. Onbewust leren wij opnieuw van de kracht van het Leven …
Maar de lente weet het nog niet .
Jos Vangrunderbeek
(Geïnspireerd door een gedicht van Irene Vella)
